Een Franse droom

Google: mooie gîte, idyllisch, rustgevend. Zo zat ik eind november achter mijn computer. Het was koud, de bomen waren kaal, mijn sjaal zat permanent om mijn nek en zoiets als vakantie leek nog mijlenver. Maar Google schotelde me braaf plaatjes voor als reactie op mijn zoekvraag en zo belandde ik op de site van “Bouysset, la Belle Vie”. Ik, altijd haast, las enigszins vluchtig het verhaal van Eus en Erik Vonkerman. Over een droom. In Zuid Frankrijk. Leuk, dacht ik. En wat fijn dat je bij Nederlandse mensen logeert zodat je niet continu in half Frans- half Engels hoeft te communiceren. Ik had een druk jaar achter de rug (had nog geen idee dat me nog van alles te wachten stond), maar ik had vooral geen zin in gedoe. Ik parkeerde het verhaal van Eus en Erik in mijn hoofd onder de programma’s “ik vertrek” en “het roer om” en drukte simpelweg op “boek gîte”. Top, weer wat geregeld, op naar het volgende punt op mijn ellenlange to-do list.

Zoals altijd als je leeft in de Randstad onder de continue druk van deadlines, social media en de perfecte lifestyle, knipperde ik drie keer met mijn ogen en was het augustus. We reden in een halve dag naar het Zuiden van Frankrijk in de buurt van de rivier de Lot. Moe, verreisd en warm. De omslag had niet groter kunnen zijn… middenin het Franse landschap maakten Eus en Erik samen een idyllisch plekje. Een klein stukje hemel op aarde. Een plekje waar mijn to-do list ineens heel ver weg is. Een plekje waar de zon altijd lijkt te schijnen, maar waar rustige schaduw plekjes onder de bomen toch altijd te vinden zijn. Een plek waar je zo warm wordt ontvangen dat je als stadse miep bijna niet kan geloven dat het nog bestaat. Waar erover nagedacht is dat je na een lange dag reizen geen boodschappen in huis hebt kunnen halen, maar waar er gewoon een tafel voor je gedekt staat. Een plek met croissantjes, wijn en overheerlijke kaasjes met moeilijke namen. Waar niets moet. Waar het nog stil is. Waar weinig afleiding van internet is. Waar je de hele dag op slippers loopt. Waar de zonsondergang adembenemend is. Een plek waar je aan tafel aan kunt schuiven als je wil, of de rust kan opzoeken op het immense land eromheen. Een plek waar je jezelf kunt zijn of kunt terugvinden. Een plek die bewijst; mensen met een droom zijn de leukste mensen!

-Every great dream, begins with a dreamer- Harriet Tubman